Vahşet Tanrısı / Tiyatro

Kitaplar kadar hayatımda önemli olan bir şey daha var ki o da tiyatro… Ankara’da okuduğum dönemlerde o muhteşem salonlarda o heyecanı yaşama isteği oradan ayrılalı birkaç yıl geçse de içimde devam etti ve sonunda dualarım kabul oldu memleketimde de bir tiyatro açıldı… Geçen ay iki oyuna gittim bu ay da 4 oyuna gitme planlarım var. Burada da bu profesyonel oyunları paylaşmak istiyorum. Çünkü tiyatro diye gittiğim kimi yerlerdeki berbatlığı görünce devlet tiyatrolarına gitmenin ne kadar büyük ayrıcalık olduğunu bir kez daha anladım…

Şimdi ilk gittiğim oyun hakkında birkaç bir şeyler çiziktirmek isterim…

Vahşet Tanrısı

Yazan: Yasmina Reza
Çeviren: Zeynep Avcı
Yöneten: Celal Kadri Kınoğlu
Dekor-Kostüm: Serpil Tezcan
Reji Asistanı: Başak Özyönüm

Oyuncular Ülkü Duru Zafer Algöz Zerrin Tekindor İşdar Gökseven

 


Çocukları kavga etmiş olan iki aile "medeni bir uzlaşmaya varmak" istemektedir. "Kibarca" konuşmaya başlarlar aralarında. Ama sonunda kıyamet kopar. Çünkü hayatları farklı mutsuzluk biçimlerinden oluşan bu dostlarımız şu gerçeği bilmiyorlardır: İnsan aşkı ve evliliği hayalleriyle -yeteneğiyle- yaratır ve karakteriyle mahveder. Çocuk kaderdir! Ve çocuklar evden çıkıp "hayata karışırlar".

Oyun ciddi bir havada bir çiftin evinin salonunda başlıyor ve orada devam ediyor. Dikkatle konuşmaları dinlemeye başladığınızda başlardan itibaren ince bir ironinin olduğunu fark edebilirsiniz. Oyunculuklar zaten muhteşem olduğu için her duyguyu karakteri onları zayıflıklarını aralarındaki çekişmeleri göz süzmeleri bütün nüansları anlayabiliyorsunuz ve işte oyunculuk budur diyorsunuz... 

Bütün bu ciddiyet sonrası oyunda bir anda karakterler kopuyor ve gerçek kişiliklerine dönmeye başlıyorlar biraz da alkolün etkisiyle ve seyreyleyin gümbürtüyü... Zaman nasıl geçiyor bilemiyorsunuz... Birbirine benzeyen dizilerden düşüncelerden aşklardan bıktıysanız ve sanat izlemek isterseniz Vahşet Tanrısı biçilmiş kaftan...