Fabrika Ayarlarına Geri Dönüş

Bazen insanın bazı değerleri anlaması için onlardan yoksun kalması gerekir ya dün de benim için öyle bir gündü. Bunalınca bazen gözüm kör oluyor değer verilmesi baş tacı olması gereken yakınlarımı göremiyor abuk subuk insanların dedikleriyle ya da kendi karamsarlığımda vakit kaybedebiliyorum. İşte böyle durumlarda benim en büyük kurtarıcılarım dostlarım oluyor. Dün akşam da bir kız kıza durumu yarattık ve acayip keyifli geçti. Birbirini kıskanmayan, afra tafra yapmayan, espri yapılabilen zeki güzel başarılı arkadaşlarımı görünce dün kendimi çok şanslı hissettim. İyi ki onlar var dedim iyi ki... Uzun zamandır gülmediğim kadar çok güldüm onlarla hatta bi ara sarhoş muyum yahu gülüp duruorum die düşündüm içmediğim halde:) Ama mutlu olmak böyle birşey...

Anne, baba, eş, çocuk, akraba hepsi şahane değerler ama dostlarımın tadı bambaşka yahu vazgeçilmezlerim benim:) 

Biraz taze kan depolayınca da çevremi saran sis bulutundan kurtulup tekrar özüme dönmeye başladım... Beni üzen sıkan hiçbir kimseyi hiç bir olayı çevremde tutmamaya karar verdim. Çekirdek ailem dostlarım ben kitaplarım mutlu mesut yaşar gideriz...Rafine hayat tavsiye ediyorum bu kez herkese:)