Ağustos Böcekleri Ağladığında * Charles Martin

Bu kitabı ne duymuşluğum ne görmüşlüğüm vardı. Sadece Kitap Sihirbazı ndan alışveriş yaparken indirimden yararlanmak için almıştım. Bu yüzden ön yargıyla okumaya başladım ve beğenmeyeceğime emindim. Kitap ağır bir şekilde başladı ve ilk 30 sayfasında neredeyse 400 sayfayı bulan kitabı okuyamayacağıma karar vermiştim. Ama kıyamadım ve okumaya devam ettim. Neden sıkıldığıma gelirsek, oldukça sık karşılaşılan ve ayrıntılı betimlemeler kitabın gerçekçilik duygusundan beni uzaklaştırıyor ve yazarın masa başında nasıl kelimelerle oynamaya çalıştığını hayal edebiliyordum. 

Ama bu maraton uzun sürmedi ve düğümler yavaş yavaş çözülmeye başladı.  Betimlemeler yerini olayların akışına bıraktı...

Çok başarılı bir doktorun eşinin ölümünden sonra mesleği bırakarak bir kasabaya yerleşmesi ve orada tanıştığı kalp hastası küçük bir kızın ümidi olma serüveni anlatılıyor. 

Oldukça dokunaklı bir şekilde anlatılan bu hikayede karakterler çok iyi oturtulmuşlar. Kimse aynı kişinin ağzından konuşuyor gibi yaratılmamış hikayede. Ancak tabi ki iyiler hep iyi... Doktor, kız, teyzesi, doktorun eşi ve eşinin kardeşi hikayeyi alıp götürüyor ve hepsi de çok iyi insanlar. Belki bu kadar mükemmel olmasalar daha gerçekçi olacaktı hikaye bilemiyorum..

Kalbin tıbbi ve psikolojik karşılıkları harmanlanmış. Ümidin, sevginin, mucizelere inanmanın; en az tıp kadar, bilim kadar önemli olduğu, onları görebilmenin insanın varlığı için yeri doldurulamayacak değerler olduğu sık sık vurgulanmış. Marc Levy havası sezdim bu romanda sıkça. Bu yüzden Marc Levy yi sevenler bu kitabı da seveceklerdir.

Ancak kitapta bazen çok fazla ayrıntıya girilmiş yazarın 'Ben araştırdım ,biliyorum bu konuları" sesi geliyor alttan alta. Ancak hikayenin inandırıcılığını da arttırmamış değil... 

Mükemmel bir roman değil elbette bir Amerikan tarzı var her zamanki gibi. Kitabın başıyla sonu arasında ufak tefek ayrıntılarda bile bağlantılar var. Kurgusu iyi yapılmış...

Hastalıklar, hastahane durumlarından elimden geldiğince uzak durmaya çalışırım. Bu yönden konusu bana biraz ağır geldi doğrusu.Ama içinizde bir yerlere dokunacak duygusal bir hikaye olduğu kadar hayat hakkında kendinize pay biçebileceğiniz yerler de az değil...

Altını Çizdiklerim:

• " ...böylece Mozart amacını öğrenip erkenden başlama şansı elde etmiş. Tabii ki harikaymış ama mesele bu değil. Mesele onun biliyor oluşu ve çalışmaya başlaması. Ben Mozart değildim ve çabalamam gerekti ama asla Tanrı'nın beni yapmam için yarattığı şeyden şüphe etmedim."

• "Karşındaki kadın bir aşk tanrıçası olabilir, fiziksel olarak kaldırabileceğin kadar baş döndürücü seks yapabilirsiniz ama iş bittiğinde ve bir şeyler yemeyi, sigara içmeyi ya da onunla şimdi ne yapacağını düşündüğünde, gerçek şu ki aslında senin için televizyon kumandandan belki biraz daha değerli olan bir kadının yanında yatıyor olacaksın."

• "Tek kişiyim ama hala bir kişiyim her şeyi yapamam ama hala bir şeyler yapabilirim. Yapabileceğim şeyi yapmaktan vazgeçmeyeceğim (Shakespeare)."

İyi Okumalar